Odszkodowanie za dziurÄ™ w drodze
Pytanie nr 25 brzmia³o:
Jak za pomoc± astronomii i k±tomierza zmierzyæ prêdko¶æ ¶wiat³a?
Ruch Ziemi wokó³ S³oñca ma wiele obserwowalnych nastêpstw. Jest w¶ród nich zjawisko aberracji rocznej ¶wiat³a gwiazd.
Drobne wprowadzenie dla mniej zorientowanych Forumowiczów:
Za³ó¿my, ¿e pada deszcz. Nie ma wiatru, krople spadaj± pionowo. Nad g³ow± mamy niewielki parasol. Dopóki bêdziemy spokojnie staæ w miejscu albo bardzo wolno porusza¶ siê parasol bêdzie nas chroni³ przed deszczem. Je¿eli jednak zaczniemy siê szybko przemieszczaæ, to krople deszczu zaczn± spadaæ na nas pod k±tem (bêdziemy siê z nimi zderzaæ). Tym wy¿ej bêd± siegaæ krople, im szybciej bêdziemy siê poruszaæ. Podczas biegu mo¿na nawet zamoczyæ sobie twarz, BO KROPLE POZORNIE BÊDA SPADAÆ UKO¦NIE na nas - w kierunku wynikaj±cym ze z³o¿enia pionowego ruchu kropel wody na dó³ i poziomego poruszania siê cz³owieczka.
Krople w tej sytuacji podlegaj± w³a¶nie zjawisku aberracji.
Ziemia pêdz±ca po orbice z prêdko¶ciami 29,3-30,3 km/s zderza siê w ten sposób ze ¶wiat³em biegn±cym od gwiazd. Pozornie gwiazdy ¶wiec± wiêc z innego kierunku, ni¿ ten, w którym siê faktycznie znajduj± - jak te krople wody, które spadaj± niby pionowo, ale nie wzglêdem poruszaj±cego siê cz³owieka, bo na niego spadaj± ju¿ uko¶nie.
K±t o jaki ruch Ziemi wypacza kierunki gwiazd jest zmienny, bo i Ziemia zgodnie z II prawem J. Keplera przyspiesza i zwalnia. Dla ¶redniej prêdko¶ci orbitalnej Ziemi (29,8 km/s) k±t ten nazywany jest sta³± aberracji i wynosi 20,4958".
Ziemia biegnie dooko³a S³oñca po orbicie zamkniêtej, wiêc pozorne miejsca gwiazd "chodz±" po maleñkich elipsach aberracyjnych (co¶ jak podczas zjawiska paralaksy rocznej dla bli¿szych gwiazd wzglêdem gwiazd dalszych). Gdyby przyj±æ sta³± (¶redni±) prêdko¶æ orbitaln± Ziemi, to s± to okrêgi o k±towym promieniu 20,4958", czyli o ¶rednicy ok. 41" (k±t, o którym wspomnia³ Piotrko).
Zbudujmy trójk±t prostok±tny, którego dwoma przyprostok±tnymi bêda dwa wektory - prêdko¶ci ¶wiat³a gwiazdy biegn±cej prostopadle do p³aszczyzny orbity Ziemi i prêdko¶ci orbitalnej Ziemi. Przeciwprostok±tna staje siê prêdko¶ci± wypadkow± ¶wiat³a gwiazdy i tworzy z wektorem prêdko¶ci ¶wiat³a k±t równy sta³ej aberracji - 20,4958". To tu potrzebny jest k±tomierz ;)
Nawiasem mówi±c, ta przeciwprostok±tna by³a kiedy¶ argumentem dla tych, co twierdz± ¿e prêdko¶ci wiêksze od prêdko¶ci ¶wiat³a istniej±. Pamiêtajmy jednak, ¿e jest to prêdko¶c wzglêdna, a nie w³asna jakiego¶ cia³a, czy punktu materialnego.
Stosunek modu³u wektora prêdko¶ci orbitalnej Ziemi do modu³u wektora prêdko¶ci ¶wiat³a, to tangens k±ta aberracji:
29,8 / c = tg 0°00'20,4958"
c = 29,8 / tg 0°00'20,4958"
c = 29,8 / 0,00009936644
c = 299900 km/s
No i mamy prêdko¶æ ¶wiat³a.
20" :o to¿ przecie¿ to jest potworny k±t!!!! :o
Jak sobie czyta³em gdzie¶ o parseku, ¿e po zmierzeniu 1" odchylenia gwiazdy na ramieniu 1 AU wiadomo, ¿e do niej jest 1 parsek a tu +/- 20" aberacja...
Ale jaja :o :D
a jak zmierzono prêdko¶c ¶wiat³a po raz pierwszy ?
wiem, ¿e to szkolne pytanie i jesli chodzi³em
do szko³y to powiniem wiedzieæ, ale ... zapomnia³em.
zdaje sie do pomiaru wykorzystano zjawisko zaæmieñ
ksiezyców Jowisza ?
ale jak ?
Rafa³
Za Wielk± Internetow± Encyklopedi± Multimedialn±:
Pierwszy prêdko¶æ ¶wiat³a zmierzy³ O. Römer (1673) poprawnie interpretuj±c obserwowane nieregularno¶ci momentów zaæmieñ ksiê¿yców Jowisza przez planetê jako efekt spowodowany przez ró¿nicê czasu, w jakim ¶wiat³o pokonuje zmienn± odleg³o¶æ Jowisz-Ziemia. Römer uzyska³ wynik skoñczonej warto¶ci c = 215 000 km/s.
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmizuyashi.htw.pl