Odszkodowanie za dziurÄ™ w drodze
Ciekawe epizody z historii lornetek w niemieckiej armii
Wspó³czesne lornetki z pryzmatami odwracaj±cymi obraz zosta³y stworzone w zak³adach Zeissa w Jenie w 1893. Tam¿e zosta³y stworzone pierwsze modele wojskowe:
O.D.F. 95 (Offiziers DoppelFernrohr, o powiêkszeniu 6x, obiektywach 15mm i polu widzenia 6 stopni) i D.F. 95 (DoppelFernrohr, o powiêkszeniu 8x, obiektywach 20mm i polu widzenia 4.5 stopni), którymi zak³ady Zeissa próbowa³y zainteresowaæ armiê.
Prototypy pochodzi³y z 1895 roku, jednak ich oficjalna sprzeda¿ dla wojska datuje siê na rok 1896. Dla odró¿nienia od modeli cywilnych:
4 x 11 Feldstecher (pole 9,3 stopni)
6 x 15 Feldstecher (pole 6 stopni)
8 x 20 Feldstecher (pole 4.5 stopni)
8 x 20 Feldstecher (pole 5 stopni)
lornetki produkowane dla wojska mia³y wypuk³e pokrywy pryzmatów, a mechanizm cierny pozwala³ zablokowaæ ustawienie odleg³o¶ci miêdzyocznej. Lornetki by³y bowiem przypisane do w³a¶ciciela, a ów, ustawiwszy sobie raz odleg³o¶æ miêdzyoczn± i ostro¶æ na nieskoñczono¶æ, nie potrzebowa³ zmieniaæ tych ustawieñ - wyj±wszy rzadkie sytuacje. Ów mechanizm okaza³ siê byæ niewystarczaj±cydo zablokowania odleg³o¶ci miêdzyocznej w lornetkach u¿ywanych w warunkach polowych i wkrótce wprowadzono w miejsce mechanizmu ciernego - zêbatkê.
Jak wiadomo, dla lornetek o powiêkszeniach rzêdu 6-8 razy i w warunkach obserwacji przedmiotów oddalonych o kilkana¶cie metrów i dalej, nie trzeba nastawiaæ lornetki na ostro - wystarczy nastawiæ ostro¶c dla nieskoñczono¶ci, oko potrafi patrzeæ wtedy na przedmietu bli¿sze bez wiêkszego wysi³ku *). Sugerowa³oby to konstrukcjê lornetki o stalym ustawieniu ostro¶ci - lecz, poniewa¿ znaczny odsetek ludzi ma wady wzroku, okulary powinny pozwalaæ na korekcjê rzeczonej wady. W ten sposób narodzi³y siê, stosowane po dzi¶ dzieñ w lornetkach, skale dioptryczne na okularach.
Dostarczane do floty lornetki mia³y - co ciekawe - bardzo du¿e ¶rednice ¼renic wyj¶ciowych. Wiêksza ¼renica u³atwia utrzymanie obiektu w polu widzenia, co jest istotne na chybocz±cym siê pok³adzie i istotniejsze ni¿ niewielka strata ¶wiat³a spowodowana zbyt du¿± ¼renic± wyj¶ciow±. I tak, w marynarce u¿ywano np. modeli 8 x 60 (¶r. ¼r. 7.5 mm.), 7 x 56 (¶r. ¼r. 8 mm.) czy 10 x 80 (¶r. ¼r. 8 mm.). Obserwatorom frontowym podawano zreszt± nierzadko atropinê w celu powiêkszenia ¼renic do jak najwiêkszych rozmiarów.
Jedn± z modyfikacji których za¿±da³o wojsko, by³o usuniêcie zewnêtrznych ¶rubek i uszczelnienie korpusu lornetki. Zak³ady Zeissa próbowa³y pierwotnie stosowaæ wodoszczelne, brezentowe pokrowce, potem pokrywaæ skórzane ok³adziny lornetek lakierem. Okaza³o siê jednak, ¿e, zw³aszcza w warunkach tropikalnych, skóra kurczy³a siê i ods³ania³a materia³ lornetki (A-Metall), który bardzo szybko korodowa³.
W efekcie konieczna okaza³o siê kompletne przekonstruowanie lornetki, która, w procesie zmian straci³a wszystkie zewnêtrzne ¶rubki, pokrywy z obu stron zyska³y zachodz±ce na korpus obrze¿a, a miejsca styku okularów, obiektywów i pokryw z korpusem zosta³y uszczelnione substancj± na bazie wosku. Tak przygotowane lornetki mog³y wytrzymaæ d³ugie zanurzenie w wodzie nie trac±c szczelno¶ci.
Podobnie, wojsko rozwa¿y³o wszystkie sposoby kolimacji lornetek, zdecydowano siê na u¿ycie ekscentrycznych gniazd obiektywów w miejsce przesuwanych/ przechylanych ¶rubkami pryzmatów, poniewa¿, jak okaza³o siê w testach, pochylanie pryzmatów wprowadza³o silne b³êdy optyczne, by³o ma³o trwa³e (wystarczy³o ¿e lornetka zak³adów Hensoldta, które stosowa³y ten sposób kolimacji spad³a na stó³ z niedu¿ej wysoko¶ci ¿eby doprowadziæ w wielu przypadkach do rozkolimowania optyki), w miejscach gdzie koñcówki ¶rub kolimacyjnych opiera³y siê o szk³o powstawa³y naprê¿enia i z czasem pêkniêcia. A armijne normy dotycz±ce kolimacji by³y do¶c ostre - maksimum 4' k±towe na zbie¿no¶æ wi±zek, 2 minuty na rozbie¿no¶æ i ró¿nicê wi±zek w osi pionowej.
Dla porównania standardy optyki rosyjskiej to:
"Soviet optomechanical standards are 15 arc minutes of vertical divergence, 20 arc minutes of convergence by the axes, and 60 arc minutes of divergence. One degree of convergence by the eyes (=60 arc min. of divergence by the axes of the instrument) would be easy to tolerate, but the other specs are difficult to understand. Some Russian binoculars are quite good, far exceeding these standards. A series of tests are described, subjecting various victims to misaligned binoculars for 15 to 60 minutes (of time). They find that people can tolerate binoculars with 30 minutes vertical misalignment, 40 minutes convergence, and 100 minutes divergence. I believe an experienced or critical viewer would not keep a binocular with these errors" **) Szkoda ¿e obecnie stosuje siê dla zmniejszenia kosztów ¶rubki lub wprost klejenie pryzmatów ;-( ***)
W roku 1908, w rezultacie wielu ulepszeñ, pochodz±cych w du¿ej mierze od Jakoba Heckela, armia by³a wyposa¿ana w nastêpuj±ce lornetki:
M 7 Z. (6 x 21)
M 8 Z. (12 x 40)
M 8 Z (15 x 60)
M 9 Z (6 x 30)
Oghromny wzrost liczebno¶ci niemieckiej armii w latach bezpo¶rednio poprzedzaj±cych Pierwsz± Wojnê ¦wiatow± spowodowa³, ¿e jak grzyby po deszczu zaczê³y powstawaæ nowe typy lornetek, jak równie¿ nowe firmy optyczne. Mimo to, lwi± czê¶æ kontraktów podpisywano w dalszym ci±gu z zak³adami Zeissa. W tych czasach powsta³ te¿ standardowy wojskowy model lornetki; 6x30. Rozporz±dzenia Armii niemieckiej H.Dv. 448/1 z lat 1927 i 1940 brzmi± identycznie:
'Wprowadza siê lunetê podwójn± [Doppelfernrohr, lornetkê] 6 x 30 ze zwyk³± siatk± jako standardow± lunetê podwójn± dla wszystkich oddzia³ów Armii Rzeszy. Jest to luneta podwójna z sze¶ciokrotnym powiêkszeniem, ze ¼renic± wej¶ciow± 30mm i polem widzenia 150 metrów w odleg³o¶ci 1000 metrów'
Nastêpn± szeroko wykorzystywan± w armii lornetk± by³a D.F. 10 x 50. W Rozporz±dzeniu Armii z 29 listopada 1919 roku zarz±dzono inwentaryzacjê ekwipunku oddzia³ów kawalerii.
Z lornetek jako podlegaj±ce inwentaryzacji wymienia siê Fernglaser 03 i 08, czyli lornetki 6x30 i 10x50. Podobnie w ulotce z marca 1939 roku, dotycz±cej siatek okularowych
w lornetkach, wspomina siê jedynie o modelach 6x30 i 10x50.
Lornetka 6x30 by³a zbudowana bardzo podobnie do rozpowszechnionego cywilnego modelu 6x30 Silvamar, kopiowanego, zw³aszcza po wojnie przez przemys³ optyczny wiêkszo¶ci krajów, w³±czaj±c to Zwi±zek Radziecki i Polskê.
Jest to bardzo zgrabny, niedu¿y instrument, wodoszczelny, z indywidualnym nastawianiem ostro¶ci dla ka¿dego oka (centralne nastawianie ostro¶ci jest co prawda wygodne, ale bardzo niepraktyczne - bardzo trudno jest zapewniæ szczelno¶æ lornetki, uginanie siê i odkszta³cenia mostka powoduj± nierównoleg³o¶æ prowadzenia okularów, luzy w centralnym mostku utrudniaj± dok³adne ustawienie lornetki), o polu 8.5 stopnia, z okularem typu Kellnera i dwusoczewkowym, klejonym achromatycznym obiektywem o ogniskowej oko³o 125mm. Z czasem model ten by³ coraz bardziej modyfikowany - mosiê¿ne pokrywy korpusu od strony obiektywów i okularów zosta³y zast±pione w latach dwudziestych przez cynkowe, pó¿niej wiêkszo¶æ elementów zaczê³a byæ wykonywana z aluminium. Zamiast skóry, zaczêto pocz±tkowo wykonywaæ pokrycie korpusów z twardej gumy, podczas pierwszej wojny ¶wiatowej zwrócono siê, z powodu niedostatków materia³owych, ku tañszym alternatywom - czêsto stosowano lakierowany karton lub wrêcz pokrywano wprost metalowe korpusy lakierem. W latach trzydziestych lornetki wojskowe by³y praktycznie w ca³o¶ci wykonywane z aluminium - pozwoli³o to znacz±co zmniejszyæ ich masê i uczyniæ produkcjê tañsz± - choæ nawet tu¿ przed wybuchem II wojny, oficerowie mogli równie¿ zamówiæ lornetki z elementami mosiê¿nymi.
Tu¿ po wybuchu Drugiej Wojny, niemiecki przemys³ optyczny zacz±³ stosowaæ elektron - mocny i lekki stop magnezu, cynku, glinu i manganu. Od 1941 roku lornetki nie by³y ju¿ oznaczane nazw± producenta, lecz literowym kodem, dla ukrycia nazwy fabryki i unikniêcia jej zbombardowania. Praktyka ta tyczy³a siê g³ównie zaawansowanych instrumentów optycznych stosowanych w lotnictwie i marynarce, ale z czasem rozci±gniêto j± równie¿ na pozosta³y sprzêt optyczny. Pod koniec wojny zrezygnowano ze stosowania jakichkolwiek, prócz niezbêdznych napisów; moja 6x30 ma jedynie napis: "D.F. 6x30"
i numer seryjny.
Jak ju¿ wspomnia³em, z czasem zaczêto oszczêdzaæ równie¿ na okryciu korpusu. W miarê trwania II wojny zaczêto stosowaæ jako ok³adziny masê z mielonego korka, barwion± w masie na czarno. Pod koniec wojny trudno by³o nawet o czarny pigment, i zaczêto malowaæ korpusy lornetek na kolor piaskowy. Wyk³adzina z korka sprawdzi³a siê dobrze - po wojnie Zeiss Oberkochen kontynuowa³ produkcjê ok³adzin z korka w modelu 8x60.
Znane s± przyk³ady nietypowych lornetek 6x30 w niemieckiej armii. Jednym z najciekawszych przyk³adów jest "Bakeliteglas" zak³adów Emila Buscha z korpusem wykonanym z bakelitu. Wbrew pozorom, stoi on na bardzo wysokim poziomie zarówno pod wzglêdem optyki, jak i jako¶ci wykonania. Ma ekscentryczne gniazda ze stalowymi wk³adkami do dok³adnego pozycjonowania po³ówek lornetki wzglêdem siebie, pryzmaty o ró¿nej wielko¶ci, dopasowane do szeroko¶ci wi±zki, mocowanie pryzmatów zmniejszaj±ce prawdopodobieñstwo zmiany ich po³o¿enia wskutek wibracji.
Lornetki 6x30 z regu³y nie mia³y pow³ok przeciwodblaskowych, wyj±tkiem s± tu egzemplarze przeznaczone dla floty. Podczas II wojny armia niemiecka wykorzystywa³a nastêpuj±ce lornetki:
6x30 (Zeiss)
10 x 50 (Zeiss)
10 x 50 (Leitz)
10 x 50 (Voigtlander)
7 x 52.5 (Goerz - Marine Trieder)
7 x 50 (Zeiss - Binoctar)
15 x 60 (Zeiss)
i inne zdobyczne ;)
------------------
*) Hanna, G. Dallas. The Overhaul and Adjustment of Binoculars. pp218-276, pisze wprost:
'This design (centralne ustawianie ostro¶ci) is unsound, both optically and mechanically...'
a w warunkach bojowych:
'if an object were so close that focusing be necessary, the observer would not need a binocular'
**) Ostrovskaya, M.A. et. al. Allowable Deviations From Parallelism for the Optical Axes of Binoculars. Soviet Journal of Optical Technology, 45 (10), Oct. 1978, pp613-616.
***) "Eccentric rings are not being used much now, not because of bulky objectives as much as it is much too expensive to produce them. They are the best (not the easiest ) way of aligning binoculars as it does not introduce lean or tilt which causes swing." --Paul Cerra
Bardzo ciekawy artykulik. Gdyby dzi¶ producenci stosowali stare rygorystyczne niemieckie normy kolimacyjne (maksimum 4' k±towe na zbie¿no¶æ wi±zek, 2 minuty na rozbie¿no¶æ i ró¿nicê wi±zek w osi pionowej) to by³oby ¶wietnie...
Gdyby dzi¶ producenci stosowali stare rygorystyczne niemieckie normy kolimacyjne (maksimum 4' k±towe na zbie¿no¶æ wi±zek, 2 minuty na rozbie¿no¶æ i ró¿nicê wi±zek w osi pionowej) to by³oby ¶wietnie... Marcinie, podam Ci przyk³ad:
Gdyby dzi¶ produkowano Leicê M3, kosztuj±c± w latach piêædziesi±tych 1000$, kosztowa³aby teraz 6000-8000$. M6, robiona tañszymi metodami(nie sk³adana i kontrolowana rêcznie na ka¿dym etapie, lecz na ta¶mie, niektóre elementy z aluminium czy nawet plastiku zamiast mosi±dzu) koszuje 2000$. Niestety, paradoksalnie ceny precyzyjnych urz±dzeñ robionych z dobrego metalu rosn±, praca dobrego mechanika precyzyjnego te¿. Tanieje za¶ sieczka z plastiku, rzadko przetkanego tanim aluminium.
Podobnie - za precyzyjne, doskonale zaprojektowane i wykonane lornetki trzeba p³aciæ coraz wiêcej, za¶ produkowane po najmniejszych kosztach - stale taniej± - choæ niektórzy producenci staraj± siê za mo¿liwie nisk± cenê daæ akceptowaln± jako¶æ wykonania. Ale cudów nie zrobi± - nawet maj±c tani± si³ê robocz± - bo dobre rodzaje plastiku te¿ kosztuj±, i to sporo. Przyczynia siê do powstania takiej sytuacji postawa kupuj±cych - którzy, nauczeni zakupami w Tesco i innych supermarketach, zwracaj± uwagê na cenê, nie za¶ na jako¶æ wykonania. Niestety nic tu siê raczej na lepsze nie zmieni.. :-(
A tanie instrumenty mog± albo nie mieæ ¿adnych regulacji i pryzmaty na glucie (kleju z pistoletu), albo ¶rubki, jako mniejsze z³o. Niestety przed ekonomi± siê nie ucieknie :(
Ciekawy w±tek mam w domu kilka starych lornetek (jeszcze typu galileusza) o których nic nie wiem. Ani daty ani producenta.
Je¶li kto¶ siê na tym zna to mo¿e rozpozna co¶ ciekawego?
Ciekawy w±tek mam w domu kilka starych lornetek (jeszcze typu galileusza) o których nic nie wiem. Ani daty ani producenta.
Je¶li kto¶ siê na tym zna to mo¿e rozpozna co¶ ciekawego? Jak masz zdjêcia, mo¿esz spisaæ wszystkie dane, to chêtnie popatrzê w moich ¼ród³ach ;)
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmizuyashi.htw.pl