Odszkodowanie za dziurÄ™ w drodze
Zbli¿a siê 'Nowy - 2009 rok' chcia³bym wiêc przedstawiæ podsumowanie wydarzeñ jakie mia³y miejsce w roku 2008 w dziedzinie poszukiwañ i badañ ma³ych komet przelatuj±cych w bliskim rejonie S³oñca. Je¶li chodzi o polsk± astronomiê, bêdzie to niezwykle pamiêtny czas, wielu odkryæ i niezwykle gwa³townego rozwoju zainteresowañ poszukiwaniami komet w naszym kraju. W tak krótkim czasie jakim jest 12 miesiêcy uda³o siê utworzyæ na prawdê prê¿n± grupê która regularnie przegl±da³a i odkrywa³a nowe obiekty.
Rok 2008 to czas pierwszych detekcji komet dokonanych za pomoc± pary sond STEREO. 7 komet z grupy Kreutza zosta³o zidentyfikowanych na zdjêciach Heliospheric Imager przez Alana Watsona (Australia) i Rainera Krachta (Niemcy). Okaza³o siê, ¿e pomimo nie do koñca odpowiadaj±cemu obserwacjom komet zakresowi widma w jakim pracuj± aparaty HI i pomimo braku mo¿liwo¶ci analizy danych bezpo¶rednio po wykonaniu nowych zdjêæ, mo¿na odnale¼æ nowe komety w momentach kiedy sonda SOHO przerywa transmisjê na blisko tydzieñ (ma to miejsce 2-3 razy do roku).
http://sungrazer.nrl.navy.mil/images/Cor2-20080221-secchi-3.gif
Dobrym przyk³adem mo¿e byæ kometa SECCHI-3 (22.II.2008, odkrywca: Alan Watson), która by³a jednocze¶nie jedn± z najja¶niejszych komet Kreutza minionego roku, uzyskuj±c podczas przelotu na zdjêciach COR2 ~3 magnitudo. Zdjêcie: Sungrazing Comets
http://sungrazer.nrl...p?p=latest_news (wpis 27.V.2008)
Niezwykle jasn± komet± by³a C/2008 K4 (SOHO1476). Odkryta przez Roberta Matsona z USA, 21/22 V.2008 roku. Od momentu detekcji a¿ do wej¶cia w zasiêg koronografu LASCO C2 (23.V.2008) poja¶nia³a o blisko 1500 razy uzyskuj±c jasno¶æ maksymaln± na poziomie 0 magnitudo staj±c siê przy tym jedn± z najja¶niejszych komet jak± SOHO sfotografowa³a w swojej historii.
http://img144.imageshack.us/img144/9478/2cometsarl1.gif
C/2008 K4 oraz C/2008 K5 SOHO - 23 maja 2008
Innymi bardzo ciekawymi wydarzeniami by³y m.in.
1.Obliczenia i odkrycie przez Rainera Krachta dwóch komet które w oddzia³ywaniu z Jowiszem (rezonans 1:3) i silnej precesji zmieniaj± cyklicznie elementy swich orbit (s± to obiekty: C/2001 D1 = C/2004 X7 = C/2008 S2, C/1999 X3 = C/2004 E2 = C/2008 K10)
¬ród³a:
http://cfa-www.harva...K08/K08S49.htmlhttp://cfa-www.harva...K08/K08S82.htmlhttp://sungrazer.nrl...p?p=latest_news (wpis: 2.X.2008)
2. Odkrycie przez Hua Su 31 lipca, komety Kreutza, której obserwacje sta³y siê mo¿liwe z Ziemi dziêki dacie peryhelium komety wypadaj±cej kilka godzin po zakoñczeniu Ca³kowitego Zaæmienia S³oñca - Syberia 1.VIII.2008. I tutaj pojawi³ siê polski akcent. Otó¿ 20 wrze¶nia (czyli niemal miesi±c po tym wydarzeniu) pojawi³y siê przepiêkne zdjêcia profesora Miloslava Druckmullera oraz jego ekspedycji (Brno, Czechy), na których osobi¶cie uda³o mi siê zidentyfikowaæ, kometê C/2008 O1 SOHO. By³a to pierwsza obserwacja tak ma³ej komety Kreutza wykonana z Ziemi oraz druga obserwacja komety z Ziemi, odkrytej dziêki SOHO (po C/1998 J1)
¬ród³a:
IAUC:
http://www.cfa.harva...8900/08985.html (niezbêdna subskrycja ¿eby odczytaæ!)
http://sungrazer.nrl...p?p=latest_news (wpis 2.X.2008)
http://www.zam.fme.vutbr.cz/~druck/Eclipse..._m02/0-info.htm3. Detekcja przez Alana Watsona za pomoc± Heliospheric Imager komety, która po wyliczeniu orbity i identyfikacji (Rainer Kracht i Maik Meyer) okaza³a siê byæ obserwowana w 2003 roku P/2003 K2 Christensen. Wyniku koniunkcji ze S³oñcem dosz³o do zjawiska forward scattering, czyli nag³ego poja¶nienia komety podczas zbli¿ania siê do S³oñca
¬ród³o:
http://sohowww.nasco.../pickoftheweek/http://sungrazer.nrl...p?p=latest_newsSpis komet Kreutza w 2008 roku
£±czna liczba komet Kreutza (wliczono równie¿ komety X): 147
Rozk³ad odkryæ komet z wymienionej grupy przedstawia³ siê nastêpuj±co:
http://img237.imageshack.us/img237/4670/kreutze2008hs4.gif
Z histogramu mo¿na wyra¼nie odczytaæ, ¿e najwiêksz± liczb± odkryæ komet Kreutza wyró¿nia³y siê miesi±ce kwiecieñ-czerwiec oraz pa¼dziernik-grudzieñ. Czyli momenty kiedy geometria orbit obiektów z tej grupy pozwala na detekcjê s³abszych sk³adników za pomoc± koronografu C2. Z kolei ³±czna liczba zarejestrowanych komet, jest podobna do tej z 2007 roku co ¶wiadczy o niemal jednolitej "gêsto¶ci" pojawiaj±cych siê komet Kreutza w przestrzeni planetarnej.
Wiadomo¶ci Sportowe, czyli Ranking odkryæ w 2008 roku :)
Zawieraj±cy odkrycia komet ze wszystkich grup komet i komety sporadyczne
http://img185.imageshack.us/img185/7828/soho2008su3.gif
W 2008 roku, spo¶ród wpisanych ~100 osób, 20 uczestnikom projektu uda³o siê zaobserwowaæ przynajmniej jedn± kometê SOHO/STEREO.
Niezwykle mi³ym i bardzo ciesz±cym ¶wiadomo¶æ faktem jest bardzo dobra postawa polskich mi³o¶ników. Bezapelacyjnie najlepszym krajem w odkryciach okaza³y siê byæ Chiny, które zidentyfikowa³y blisko ~40% wszystkich komet zaobserwowanych dziêki SOHO i STEREO.
Wspania³ym sukcesem jest natomiast druga lokata polskiej grupy mi³o¶ników astronomii, którzy ³±cznie odkryli 35 komet.
W¶ród ³owców 2008 roku znalaz³ siê nasz m³odszy kolega Eryk Banach, który nieoficjalnie jest uznany za najm³odszego uczestnika projektu (wysoce zas³u¿enie odnalaz³ 5 komet).
Arek Kubczak z Piotrkowa, odnalaz³ równie¿ 5 komet, powiêkszaj±c dziêki temu swój dorobek do ³±cznej liczby 16 komet SOHO.
Z kolei mnie, dziêki wiêkszej ilo¶ci wolnego czasu uda³o siê odnale¼æ 25 komet, co powiêkszy³o mój dorobek z 2 komet (rok 2007) do 27.
Ewentualne zmiany, wynikajace z mozliwosci odkrycia jeszcze w najblizszych 24 godzinach, dopisze w nastepnych dniach.
Ju¿ niebawem zaczyna siê Nowy Rok, tak szczególny dla astronomów :) Koñcz±c swoj± wypowied¼ ¿yczê wszystkim pomy¶lno¶ci, zdrowia, pog³êbienia pasji w Waszych sercach oraz czego sobie i innym ¿yczê równie du¿ych sukcesów na polu obserwacji komet.
M.Kusiak-30.12.2008
gratulacje Michale dla Ciebie i kolegów, znakomite podsumowanie roku,
ju¿ siê wypada cieszyæ, czego dokonacie w nadchodz±cym roku 2009 :)
czego Wam serdecznie ¿yczê
pozdrowienia
Dla tych którzy chcieli byæ a nie mogli ;) przedstawiam w formie krótkiego streszczenia nurt referatu, jaki mo¿na by³o wys³uchaæ 28 stycznia w Instytucie Fizyki UJ w Krakowie (o którym mowa:
http://astro-forum.org/Forum/28012009-Semi...kow-t25254.html )
Pierwszym zagadnieniami, jakie zosta³y poruszone, by³y najwa¿niejsze wydarzenia ubieg³ego roku, opisane we wcze¶niejszym po¶cie.
Kolejnym krokiem na jaki warto by³o zwróciæ uwagê, by³a szczegó³owa analiza poszczególnych obiektów jakie pojawi³y siê w ubieg³ym roku na zdjêciach SOHO i STEREO.
W ub. roku odkryto ponad 140 komet Kreutza. Do momentu referatu, dla 88 obiektów wyznaczono elementy orbity i one w³a¶nie zosta³y u¿yte w wygenerowaniu pewnych zale¿no¶ci geometrycznych i powi±zaniu ich z rozmiarami poszczególnych obiektów.
Zale¿no¶ci zaprezentowane s± na poni¿szych wykresach:
I. Zale¿no¶ci geometryczne:
1. Omega ma³e od Omega du¿e (na wykresie Arg. of Perihelion od Node)
2. Peryhelium od Omega du¿e (na wykresie Perihelion distance od Node)
http://img218.imageshack.us/img218/16/kreutzrb7.th.gif http://img149.imageshack.us/img149/4327/nodell1.th.gifII. Rozk³ad przybli¿onej jasno¶ci absolutnej H0 w zale¿no¶ci od Omega ma³e (Arg. of Perihelion) dla poszczególnych obiektów Kreutza
http://img156.imageshack.us/img156/5084/rozkladjasnoscizr2.th.gifZ wykresu 1 w punkcie I jasno wynika przybli¿ona liniowa zale¿no¶æ parametrów geometrycznych. Wraz ze zmian± d³ugo¶ci wêz³a wstêpuj±cego (Node) wzrasta odleg³o¶æ k±towa peryhelium od tego wêz³a (Arg. of perihelion). Czyli po wykorzystaniu tylko i wy³±cznie parametrów geometrycznych (wy³±czaj±c z tego czas obserwacji) mo¿emy odtworzyæ w pewnym przybli¿eniu przebieg rozpadu. Wed³ug prac Sekaniny i Chodasa dotycz±cych macierzystej komety tworz±cej grupê Kreutza, (opisywanych g³ównie w Astrophysical Journal) rozpad³a siê ona na kilka wiêkszych fragmentów pod wp³ywem si³ p³ywowych S³oñca. Dalsze oddzia³ywania podczas ruchu tych 'superfragmentów' spowodowa³y kolejne defragmentacje na coraz mniejsze obiekty. Dziêki obserwacjom, kilku superfragmentów na przestrzeni ostatnich kilkuset lat, oraz detekcji ma³ych obiektów grupy Kreutza za pomoc± sond SOLWIND, SMM nastêpnie SOHO..podzielono je na 2 subgrupy, które rozdziela³a umowna granica w postaci odleg³o¶ci peryhelium q=0.007AU.
Wszelkie obiekty poni¿ej tej warto¶ci klasyfikowane s± jako obiekty subgrupy I, natomiast wszystkie o warto¶ciach powy¿ej 0.007 AU klasyfikowane s± do subgrupy II.
Tak wiêc na podstawie wykresu nr 2 widzimy, ¿e na subgrupê I sk³adaj± siê niemal wy³±cznie obiekty znajduj±ce siê w do¶æ w±skim przedziale warto¶ci Node miêdzy 350-15 stopni. Z kolei w sk³±d subgrupy II wchodz± obiekty o dowolnym parametrze Node.
Poza tym z wykresu 1 odczytujemy ¿e czê¶æ komet znajduje siê poza g³ówn± koncentracj± obiektów po³o¿onej centrycznie na wykresie (Node ok 330-340 stopni oraz powy¿ej 15 stopni). Jest to frakcja którch orbity zosta³y zak³ócone przez dalsze oddzia³ywania (niep³ywowe)
Na tej podstawie sporz±dzi³em wykres przedstawiaj±cy zale¿no¶æ jasno¶ci absolutnej komet od warto¶ci parametru Omega ma³e (który zmienia siê wprost proporcjonalnie wraz z parametrem Omega du¿e). Warto¶ci zaokr±gli³em do 1 wielko¶ci gwiazdowej i winny byæ interpretowane jako pewne przedzia³y jasno¶ci do których zaklasyfikowane zosta³y obserwowane komety.
Widaæ wiêc ¿e dla w±skiego przedzia³u warto¶ci omega ma³e, odpowiadaj±cemu przede wszystkim subgrupie I obiekty mie¶ci³y siê w ca³ym zakresie jasno¶ci. W sk³ad ten wchodzi³y 4 najja¶niejsze komety z ubieg³ego roku nale¿±ce w³a¶nie do subgrupy I, miêdzy innymi kometa C/2008 K4.
Z kolei w sk³ad subgrupy II wchodzi³y w ubieg³ym roku obiekty o mniejszych jasno¶ciach (i rozmarach). Z wykresu wynika równie¿ jasno ¿e mo¿na by³o zaobserwowaæ frakcjê obiektów o niewielkiej warto¶ci "Arg of Perihelion" (miêdzy 50 a 60 stopni odpowiadaj±cej warto¶ci Node miêdzy 325 a 340 stopni) na który sk³ada³ siê materia³ o niewielkich rozmiarach i jasno¶ci.
III. Wykresy zale¿no¶ci dla grup Krachta, Marsdena i Meyera
Wykonane na podstawie obserwacji z lat 1996-2008
http://img144.imageshack.us/img144/8555/krachtcs1.th.gif http://img204.imageshack.us/img204/1066/meyerpu9.th.gifDla grup Krachta i Marsdena rozpad przebiega³ do¶æ podobnie jak w przypadku grupy Kreutza. Z wykresu odczytujemy liniow± zale¿no¶æ parametrów geometrycznych obiektów i ¶cis³e powi±zanie z okresow± komet± Machholz 96P. Powsta³y w wyniku postêpuj±cej defragmentacji 3 mo¿e 4 od³amków oderwanych od j±dra komety 96P. Grupy s± do¶æ wyra¼nie odseparowane od siebie, co ¶wiadczy o ró¿nych momentach si³ jakie dzia³a³y na pierwsze fragmenty podczas rozpadu komety 96P.
Z kolei dla grupy Meyera scenariusz rozpadu przebiega³ w zupe³nie inny sposób, du¿o mniej dynamiczny (zakres warto¶ci parametrów Node i Arg of Perihelion), prawdopodobnie maj±cego miejsce w wiêkszej odleg³o¶ci od S³oñca. Dok³adnego mechanizmu defragmentacji macierzystej komety jak na razie nie mo¿emy okre¶liæ. Co wiêcej do dzisiaj nie odnaleziono, w¶ród obiektów obserwowanych w przesz³o¶ci, przypuszczalnej komety inicjuj±cej powstanie powy¿szej frakcji.
...
Micha³ Kusiak
Ten post by³ edytowany przez
Michal Kusiak dnia: 29 January 2009 - 20:38
Referat musia³ byæ bardzo ciekawy, choæ pewnie trudny dla wielu s³uchaczy.
Chcia³bym teraz wróciæ do przesz³o¶ci...
Kometa zbli¿a siê do S³oñca. Peryhelium jest tak bliskie, ¿e si³y p³ywowe S³oñca rozrywaj± j±dro komety. Dzieli siê ona na 2 czê¶ci. Teraz ka¿da nowa kometa ma swoj± orbitê, podobn± do orbity komety macierzystej lecz innej, a co najwa¿niejsze ZMIENNEJ. Na komety odzia³uj± si³y grawitacyjne planet, ksiê¿yców, planetoid. Komety z czasem oddalaj± siê od siebie i wylatuj± poza Uk³ad S³oneczny. Lecz nie na zawsze. Wracaj± po ilu¶ tam latach. Wêdruj±c w kierunku S³oñca ka¿da w innym czasie mija poszczególne planety. Te z kolei zmieniaj± delikatniej lub mniej delikatniej tor lotu komet. Wiêc jedna przejdzie bli¿ej S³oñca ni¿ inna a tak¿e w innym czasie. Sytuacja siê powtarza, komety znów siê dziel± pod wp³ywem si³ p³ywowych S³oñca... Z czasem komety dziel± siê na coraz mniejsze i mniejsze od³amki. Wiêksze od³amki te¿ s± i czekaj± na swój kolejny "come back" lecz mniejsze [tu akurat nie wiem dlaczego HELP! ] rozk³adaj± siê w miarê równo na swoich orbitach.
Najwiêcej odkryæ tych komet wykonano poprzez zdjêcia z SOHO, sondy kosmicznej pracuj±cej od 1996 roku.
Przez te 13 lat wyznacza siê orbity komet SOHO.
Ciekawe:
- jak du¿o jasnych komet umknê³o obserwacjom zanim SOHO zosta³ wystrzelony ?
- czy np. s± okresy "suszy" i "urodzaju" w komety SOHO ?
- czy np. okres "urodzaju" mo¿e zwiastowaæ nadej¶cie wiêkszej komety SOHO, widocznej go³ym okiem ?
- a tak wogóle to jak roz³o¿one s± komety na swoich orbitach ? gdzie s± zagêszczenia, a gdzie wolna przestrzeñ ?
Ten post by³ edytowany przez
Limax7 dnia: 29 January 2009 - 22:38
Referat musia³ byæ bardzo ciekawy, choæ pewnie trudny dla wielu s³uchaczy.
Chcia³bym teraz wróciæ do przesz³o¶ci...
Kometa zbli¿a siê do S³oñca. Peryhelium jest tak bliskie, ¿e si³y p³ywowe S³oñca rozrywaj± j±dro komety. Dzieli siê ona na 2 czê¶ci. Teraz ka¿da nowa kometa ma swoj± orbitê, podobn± do orbity komety macierzystej lecz innej, a co najwa¿niejsze ZMIENNEJ. Na komety odzia³uj± si³y grawitacyjne planet, ksiê¿yców, planetoid. Komety z czasem oddalaj± siê od siebie i wylatuj± poza Uk³ad S³oneczny. Lecz nie na zawsze. Wracaj± po ilu¶ tam latach. Wêdruj±c w kierunku S³oñca ka¿da w innym czasie mija poszczególne planety. Te z kolei zmieniaj± delikatniej lub mniej delikatniej tor lotu komet. Wiêc jedna przejdzie bli¿ej S³oñca ni¿ inna a tak¿e w innym czasie. Sytuacja siê powtarza, komety znów siê dziel± pod wp³ywem si³ p³ywowych S³oñca... Z czasem komety dziel± siê na coraz mniejsze i mniejsze od³amki. Wiêksze od³amki te¿ s± i czekaj± na swój kolejny "come back" lecz mniejsze [tu akurat nie wiem dlaczego HELP! ] rozk³adaj± siê w miarê równo na swoich orbitach.
Najwiêcej odkryæ tych komet wykonano poprzez zdjêcia z SOHO, sondy kosmicznej pracuj±cej od 1996 roku.
Przez te 13 lat wyznacza siê orbity komet SOHO.
Ciekawe:
- jak du¿o jasnych komet umknê³o obserwacjom zanim SOHO zosta³ wystrzelony ?
- czy np. s± okresy "suszy" i "urodzaju" w komety SOHO ?
- czy np. okres "urodzaju" mo¿e zwiastowaæ nadej¶cie wiêkszej komety SOHO, widocznej go³ym okiem ?
- a tak wogóle to jak roz³o¿one s± komety na swoich orbitach ? gdzie s± zagêszczenia, a gdzie wolna przestrzeñ ? Pierwotna kometa niekoniecznie rozpad³a siê tylko na dwa od³amki (w nawi±zaniu do Twojego tekstu na niebiesko).
Wiele pytañ o których mówisz jest ze sob± powi±zanych. Wiêc mam nadziejê ¿e pe³na wypowied¼ zaspokoi Twoj± ciekawo¶æ.
Komety SOHO - s±dzê ¿e u¿ywasz tego odniesienia wobec grupy Kreutza, wiêc na tym chcê oprzeæ kilka zdañ.
-Tego jak du¿o komet umknê³o nie jeste¶my w stanie dok³adnie okre¶liæ. Wed³ug symulacji komputerowych oraz modelowania rozpadu przypuszcza siê ¿e na grupê Kreutza mo¿e siê sk³adaæ nawet 20 000 komet (w tym nawet kilkadziesi±t superfragmentów).
-Wedug prac Sekaniny i Chodasa, du¿e fragmenty oddala³y siê od siebie z niewielkimi prêdko¶ciami (do kilkunastu metrów na sekundê) to jednak na przestrzeni 1700 lat wystarczy³o a¿eby roz³o¿yæ materiê mniej wiêcej w równych odleg³o¶ciach od siebie (odleg³o¶ci czasowe wynosz± mniej wiêcej 50-80 lat miêdzy super fragmentami).
Dziêki obserwacjom SOHO, zaobserwowano w latach 1996-2005 znacz±cy wzrost liczby pojawieñ komet Kreutza (z liczby ok 40 do niemal 150 komet), co znaczy ¿e w przestrzeni kosmicznej w której usytuowane s± orbity komet Kreutza robi siê coraz gê¶ciej. To zapowiada³oby pojawienie siê kolejnej serii superfragmentów w najbli¿szych dwóch dekadach.
Zgodnie z zasad± zachowania entropii materia d±¿y do tego a¿eby roz³o¿yæ siê w przestrzeni równomiernie. Z kolei grupa Kreutza jest stosunkowo m³oda a okresy obiegu superfragmentów mieszcz± siê w przedziale 400-1000 lat. Tak wiêc materia na pewno skupia siê jeszcze w sposób wyra¼ny w okolicach du¿ych od³amków. Z kolei obserwacje du¿ych komet Kreutza w latach 1945*, 1962, 1965 i 1970 to ostatnia seria du¿ych fragmentów.
W czasach dzia³ania sond SMM i SOLWIND obserwowano równie¿ fragmenty o jasno¶ciach od +2 do -3 mag. Co wskazuje ewidentnie ¿e pomiêdzy takimi seriami superfragmentów jest materia, ale jak du¿o jej jest , tego nie potrafimy dok³adnie stwierdziæ.
Powrót superfragmentów w XI i XII wieku naszej ery wskazuje na to ¿e kr±¿y³y one po orbitach o okresach rzêdu 600-800 lat. Kolejne powroty mia³y miejsce w w XIX i XX wieku i na tej podstawie okreslono okres obiegu dla tych superfragmentow w nieco szerszym zakresie (500-1000 lat).
St±d nasuwa siê prosty wniosek. Je¶li grupa jest stosunkowo m³oda to fragmenty nie by³y w stanie zape³niæ pe³nego obwodu umownej orbity grupy Kreutza (lecz ok. po³owê). Dlatego, skoro obserwujemy dzisiaj wzrost liczby fragmentów kolejna seria komet Kreutza powinna sie pojawic w najblizszym czasie, a ewidentny spadek obserwacji komet z tej rodziny niemal do zera powinien nastapic za jakie¶ dopiero 100 mo¿e 200 lat (wspominana wolna przestrzeñ).
http://img264.imageshack.us/img264/5589/obrazekyz4.gif
Obrazek pogl±dowy, ale dziêki niemu ³atwiej bêdzie zrozumieæ problem. Dok³adno¶ci niekoniecznie zachowane! :)
W czasach obserwacji sondy SOHO, zaobserwowano przelot kilkunastu komet podobnych do obserwowanych przez SOLWIND, wszystkie jednak nale¿± do subgrupy I co wiêcej przewa¿a liczba odkryæ z tej subgrupy. To mo¿e wskazywaæ, ¿e pierwszym superfragmentem jaki sie pojawi, bedzie du¿a kometa przynale¿±ca w³a¶nie do tej subgrupy.
Warto równie¿ porównaæ obserwacjê komety 1945VII du Toit, z przelotem komety C/2008 K4. Obie komety mia³y najprawdopodobniej podobne rozmiary j±dra (100-150 metrów). Jednak z tej dwójki przetrwa³a przelot tylko kometa du Toit poniewa¿ mia³a odleglejsze peryhelium (C/2008 K4 uderzy³a w powierzchnie S³onca).
Powracaj±c jeszcze do liczby komet umykaj±cych obserwacjom SOHO, to jest to oko³o 30% materii o rozmiarach 10-20 metrów ¶rednicy. Gdyby konfiguracja orbit nie wp³ywa³aby na warunki obserwacji komet i wszsytkie mo¿na by³oby bez przeszkód obserwowaæ w kamerze C2 wówczas w latach 2005-2008 (bo s± one podobne w liczbê okdryc komet Kreutza) zosta³oby odkrytych ok 200 komet Kreutza rocznie. Mniejsza materia (poni¿ej 10 metrów ¶rednicy) raczej nie ma szans na przetrwanie zanim dotrze w obszary obserwowane przez SOHO i STEREO.
W styczniu b.r uda³o sie zaobserwowaæ serie komet, o jasnosci 11 magnitudo na zdjeciach HI (sonda STEREO), czyli poza zasiegiem C2 (który wynosi 10 mag). Obiekty jednak by³y w wiekszej odleg³osci od S³onca, stad na pewno by³y one porównywalne z rozmiarami komet identyfikowanych w sezonach obserwacyjnych C2 (to najprawdopodobniej ta materia któr± SOHO nie obserwuje przez wystêpuj±ce sezony i zmianê konfiguracji orbity w kamerach LASCO)
Ten post by³ edytowany przez
Michal Kusiak dnia: 30 January 2009 - 15:05
a okresy obiegu superfragmentów mieszcz± siê w przedziale 400-1000 lat Tutaj mia³o byæ to samo co akapit ni¿ej ok 500-1000 (nie mam mo¿liwo¶ci edycji posta)
Ten post by³ edytowany przez
Michal Kusiak dnia: 30 January 2009 - 16:14
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmizuyashi.htw.pl